Wśród wielu gatunków szkodników żerujących na roślinach rzepaku ozimego, znaczna ich część jest groźna w okresie jesiennej wegetacji tej rośliny, poczynając od fazy liścieni. Zdecydowanie najgroźniejsza w tym okresie jest śmietka kapuściana, często też pchełki ziemne i rzepakowe, w niektórych latach bądź rejonach kraju, także gnatarz rzepakowiec, tantniś krzyżowiaczek, mszyce, mączliki, rolnice i ślimaki.
Żerowanie wielu z nich powoduje bezpośrednie straty w plonach, poza tym uszkodzone rośliny są słabsze, gorzej zimują oraz są bardziej podatne na porażenie przez patogeny chorób. Szkodniki na plantacjach rzepaku występują zwykle w większym nasileniu i czynią największe szkody we wrześniu i październiku, ale też w późniejszym okresie, zwłaszcza podczas długiej i ciepłej jesieni.
Czytaj także: Zwalczanie perzu w roślinach uprawnych. Ekspert Radzi
Poza tym szkodniki w okresie jesiennym występują w różnym nasileniu w poszczególnych latach, niekiedy też rejonach kraju, a nawet polach w obrębie gospodarstwa. Z tego względu trzeba na bieżąco monitorować ich nasilenie, ustalając progi ekonomicznej szkodliwości.
W przypadku niektórych z nich (chowacz galasówek, śmietka kapuściana) pomocne mogą być rozmieszczone na plantacji żółte naczynia. Informują one o pierwszych nalotach i aktywności szkodników (chrząszczy). Jest to istotne, bowiem śmietkę kapuścianą, pchełkę rzepakową i chowacza galasówka należy zwalczać wcześniej – przed złożeniem jaj przez samice, mając na uwadze fakt, iż chemiczne zwalczanie ich larw, żerujących na korzeniach lub wewnątrz rośliny jest szczególnie trudne.
