W okresie jesiennym w uprawie rzepaku ozimego poza nawożeniem doglebowym ważną rolę odgrywa dokarmianie dolistne.
Wśród pierwiastków, które zalecane są do dokarmiania dolistnego są głównie mikroelementy. W uprawie rzepaku ozimego mikroelementy należy aplikować nie tylko interwencyjnie, ale także profilaktycznie, bowiem większość mikroelementów nie jest dostępnych dla roślin w glebach obojętnych czy zasadowych, na których uprawiany jest rzepak.
Wapnowanie gleb, które jest istotnym elementem prawidłowo prowadzonej strategii uprawy rzepaku sprawia, że część mikroelementów, mimo obecności w glebie, staje się dla nich niedostępna.
Z mikroelementów w okresie jesiennym w uprawie rzepaku ozimego zaleca się stosowanie boru, manganu i molibdenu. Pierwiastki te spełniają nie tylko specyficzne funkcje fizjologiczne, ale także poprawiają efektywność nawożenia rzepaku makroskładnikami. Wpływają również na zwiększenie odporności roślin na różnego rodzaju stresy biotyczne i abiotyczne, co jest szczególnie istotne w okresie jesiennej wegetacji rzepaku ozimego.
Za profilaktyczną aplikacją mikroelementów przemawia również fakt, że niekiedy przy deficycie mikroskładnika nie obserwuje się wizualnych objawów jego niedoboru, lub też są one mało widoczne, a jednak w znacznym stopniu taki deficyt może wpływać na ograniczenie prawidłowego wzrostu i rozwoju roślin.
Zabieg dokarmiania dolistnego mikroelementami wykonany w fazie 5 – 6 liścia warunkuje prawidłowy rozwój roślin, a także wpływa na ich lepsze przezimowanie. W okresie jesiennym z mikroelementów rzepak ozimy do prawidłowego wzrostu i rozwoju potrzebuje przede wszystkim boru, który przeciwdziała powstaniu zgorzeli rdzenia korzeniowego i stożka wzrostu oraz zwiększa odporność roślin na choroby.
Zmniejsza także pękanie łodyg rzepaku w okresie wiosennej wegetacji, co ogranicza przenoszenie składników pokarmowych oraz może być miejscem wnikania do roślin chorobotwórczych patogenów. Odpowiednie zaopatrzenie rzepaku w bor reguluje gospodarkę wodną i wapniową roślin oraz zwiększa efektywność nawożenia azotem, fosforem, potasem i magnezem.
Mangan z kolei korzystnie wpływa na system korzeniowy rzepaku, między innymi w efekcie oddziaływania na rozwój korzeni bocznych. Pierwiastek ten stymuluje wzrost nowych komórek, bierze udział we wbudowywaniu azotu w związki białkowe oraz uczestniczy w syntezie cukrów.
Aplikacja dolistna molibdenu w okresie jesiennym zwiększa mrozoodporność rzepaku ozimego. Pierwiastek ten, podobnie jak mangan, korzystnie wpływa na gospodarkę azotową w roślinie, uczestnicząc między innymi w redukcji azotanów, a także zwiększa odporność rzepaku na choroby, suszę i niskie temperatury, szczególnie dokuczliwe w okresie jesiennym. W uprawie rzepaku ozimego ważną rolę odgrywa także cynk. Zastosowanie tego mikroskładnika w okresie jesiennym korzystnie wpływa na syntezę lignin biorących udział w budowie ściany komórkowej, zwiększając tym samym odporność roślin na ataki ze strony patogenów.
