Aby zapewnić kukurydzy optymalny wzrost i wysokie plony, warto pamiętać o dolistnym dokarmianiu mikroelementami — przede wszystkim cynkiem, manganem i borem. Ich niedobory, choć często trudne do zauważenia we wczesnych fazach rozwoju, mogą znacząco wpłynąć na kondycję roślin. Dziś podpowiadamy, jak nawozić dolistnie kukurydzę mikroelementami.
Kukurydza w przeliczeniu na plon 8-12 t/ha suchego ziarna, wykorzystuje w okresie wegetacji następujące ilości mikroelementów (w g): 600-900 cynku (Zn), 800-1200 manganu (Mn), 80-120 miedzi (Cu), 96-144 boru (B) i 8-12 molibdenu (Mo). Jej dolistne dokarmianie ogranicza możliwość dokonania oprysku na wysoki, wyrośnięty łan roślin. Można wówczas połączyć ze zwalczaniem szkodników: mszyc, ploniarki zbożówki i omacnicy prosowianki.
Przy dolistnej aplikacji roztworu w początkowym okresie wegetacji, należy zwracać szczególną uwagę na P i Zn, zaś w okresie późniejszym (intensywny wzrost i tworzenie kolb) na P, K, B i Mn. Do sporządzanego roztworu można też dodać mocznik w stężeniu do 6 proc. oraz jedno- lub 7-wodny siarczan magnezu, w stężeniu do 3 lub 5 proc.
Najważniejszym mikroelementem dla kukurydzy jest cynk
Kukurydza jest szczególnie wrażliwa na niedobór Zn i na ogół korzystnie reaguje na dolistne dokarmianie tym składnikiem. Dotyczy to zwłaszcza gleb z pH powyżej 6 oraz z wysoką zasobnością w P, który może blokować jego przyswajalność z gleby. Niedobór Zn spotykany jest też często na glebach próchnicznych (torfy i mursze) oraz lekkich i ciężkich (zwięzłych). Także chłód oraz wilgotna aura w okresie wegetacji, ograniczają przyswajalność Zn z gleby.
We wczesnych fazach wzrostu (po wschodach) niedobór Zn objawia się bieleniem wierzchołków liści, w późniejszym okresie pojawiają się jasne pasy (smugi), po obu stronach nerwu głównego. Większy deficyt Zn skutkuje skróceniem międzywęźli, w wyniku czego rośliny karłowacieją, bowiem zakłócony jest metabolizm azotowy i synteza auksyn (hormonów wzrostu). Mogą też nastąpić zaburzenia w rozwoju generatywnym, skutkujące opóźnieniem wyrzucania wiech i kwitnienia, zaś wytworzone nasiona są białawo-szare.
Dobre zaopatrzenie roślin w Zn stymuluje wzrost podłużny komórek, w tym pędu głównego, wpływa też na lepszy rozwój korzeni. Dawka Zn w ilości 0,5-1,2 kg/ha (w 2-3 opryskach) powinna zaspokoić wymagania pokarmowe tej rośliny.
Prawidłowy rozwój generatywny zapewnia dobre zaopatrzenie w bor
Niedoborowym mikroelementem może być też B, zwłaszcza w glebach kwaśnych i alkalicznych. Poza tym jego deficyt występuje częściej w okresach z niedoborem wody oraz dużego usłonecznienia.
Typowym objawem niedoboru B jest zniekształcenie stożków wzrostu i młodych liści, a także śluzowacenie korzeni bocznych i włośnikowych. Bor odpowiada też za żywotność pyłku, co przekłada się na prawidłowe tworzenie kolb i nasion. W odróżnieniu od Zn, którego niedobór występuje częściej w początkowym okresie wzrostu, największe zapotrzebowanie na B, wykazuje ta roślina, na 2-3 tygodnie przed kwitnieniem wiech, choć przy dużym deficycie, także poza rym okresem.
Przy dolistnej aplikacji zaleca się w 2-3 opryskach 200-400 g B/ha. Ważna jest też ilość aplikowanego roztworu, bowiem nadmiar spływa z powierzchni liści do lejka pomiędzy łodygą a nasadą liścia, co może powodować oparzenia roślin.
Na glebach obojętnych, a zwłaszcza alkalicznych, niedoborowym mikroelementem na roślinach kukurydzy jest zazwyczaj mangan. Jednorazowa dawka Mn nie powinna przekraczać 300 g/ha. Pierwszy oprysk należy przeprowadzić w fazie 5-8 liści, drugi po 10-14 dniach oraz trzeci łącznie z opryskiem owadobójczym.
