Dobre wyniki daje pobudzenie lub podkiełkowanie sadzeniaków przed ich wysadzeniem. Można je wówczas wysadzać przy niższej temperaturze gleby. Dzisiaj poradach eksperta przedstawiamy zagadnienia związane z podkiełkowywaniem i pobudzaniem bulw ziemniaka przed ich wysadzaniem.
Podstawowym warunkiem uzyskania wysokich i dobrych jakościowo plonów ziemniaka są zdrowe sadzeniaki, pochodzące z plantacji kwalifikowanych, dlatego przeciętnie co 3-4 lata powinny być wymieniane. Przed wysadzaniem własnych sadzeniaków trzeba je przebrać, odrzucając bulwy porażone przez choroby, uszkodzone i zdeformowane. Należy je też posortować według wielkości na 2-3 frakcje, pamiętając by każdą wysadzać oddzielnie, mniejsze (do 40 g) gęściej w rzędzie – co 20-25 cm, średnie (50-70 g) rzadziej – co 30-35 cm, a duże (powyżej 70 g), mające z reguły najwięcej oczek na bulwie – najrzadziej – co 40-45 cm w rzędzie. Przyjmuje się, iż optymalna wielkość sadzeniaków powinna wynosić 50-70 g.
Dobre wyniki daje też pobudzenie lub podkiełkowanie sadzeniaków, przed ich wysadzeniem, które można wówczas wysadzać przy niższej temperaturze gleby (około 6 st. C na głębokości 10 cm), niż niepodkiełkowane (8st. C). Dotyczy to zarówno odmian wczesnych, najczęściej podkiełkowywanych (głównie by przyspieszyć o 2-3 tygodnie zbiory), ale także późniejszych (również by ograniczyć porażenie przez patogena zarazy ziemniaka i innych chorób, spowodować lepszy rozwój systemu korzeniowego i zwiększyć plony). Pobudzanie jest zabiegiem prostym, wymaga tylko zapewnienia rozsypanym sadzeniakom w przechowalni lub pomieszczeniach inwentarskich (w warstwie do 50 cm), temperatury w granicach 10-15 st. C. Zazwyczaj po 10-20 dniach pojawiają się w oczkach białe 2-3 mm kiełki i wówczas sadzeniaki należy wysadzić.
Podkiełkowanie jest zabiegiem bardziej pracochłonnym i skomplikowanym, ale przynosi też lepsze efekty plonotwórcze (wzrost plonu o 10-20 %, podczas gdy pobudzanie o 5-8 %). Wymaga przede wszystkim dostępu światła naturalnego lub sztucznego (10-12 godz. w ciągu doby). Zabieg rozpoczyna się na 3-5 tygodni przed planowanym terminem sadzenia. W ażurowych skrzynkach rozmieszcza się w 2-3 warstwach posortowane wcześniej sadzeniaki. Skrzynki można ustawiać jedną na drugiej, zapewniając w miarę zbliżone warunki świetlne, cieplne (8-15 st. C) i dostęp powietrza o wilgotności 70-80%. Jeśli takich warunków nie jesteśmy w stanie spełnić, skrzynki powinny być co pewien czas przestawiane. Wskazane jest, by w początkowym okresie podkiełkowywania, temperatury były nieco niższe (8-10 st. C), zaś w późniejszym wyższe (12-15 st. C), gdyż zapewnia to wytworzenie w każdym oczku bulwy, w miarę wyrównanych (o długości 15-20 mm), grubych kiełków świetlnych. Podczas sadzenia sadzarkami kiełki nie powinny się obrywać.
