Termin siewu roślin jarych jest zróżnicowany i zależny w dużym stopniu od ich wrażliwości na niskie temperatury. Przy wczesnych wiosennych siewach, rośliny wykorzystują w większym stopniu wilgoć zimową, co ma istotne znaczenie na glebach lżejszych, ale też często zwięźlejszych.
Dotyczy to większości roślin, a szczególnie bobowatych, które pobierają podczas kiełkowania 100 % i więcej wody, niż same ważą. Wcześniejszy siew zapewnia też lepszy rozwój systemu korzeniowego i wydłużenie okresu wegetacji, co przekłada się ostatecznie na większe plony.
Z kolei wadą zbyt wczesnych siewów, oprócz większego ryzyka wymarznięcia, mogą być wydłużone i nierównomierne wschody, powodowane niższą temperaturą, jak też silnym niekiedy zaskorupieniem gleby, co utrudnia kiełkowanie i wydłuża wschody delikatnych siewek. Są wówczas w większym stopniu porażane przez choroby zgorzelowe, następuje też masowy rozwój chwastów, które w przypadku nieskutecznej walki chemicznej, wygrywają konkurencję z rośliną uprawną. Niemniej, głównie wymagania cieplne roślin, decydują o terminie ich siewu, poczynając od marca do połowy maja. Nie zawsze można to przełożyć na ścisłe terminy kalendarzowe, różne w latach, jak też rejonach kraju. Dotyczy to zwłaszcza najwcześniejszych siewów, uzależnionych często od możliwości wejścia w pole i doprawienia gleby przed wysiewem nasion. Z reguły najwcześniej przeprowadza się siewy w południowo-zachodniej części kraju, zaś najpóźniej w północno-wschodniej. Rośliny jare można podzielić na 4 grupy pod względem terminu siewu: bardzo wczesne, wczesne, średnio wczesne i późne.
Do pierwszej można zaliczyć: owies, pszenicę i pszenżyto oraz (przy uprawie na nasiona) groch, peluszkę i bobik, a także koniczyny (bez perskiej) i lucerny wsiewane w zboża. W drugim terminie (wczesnym – trzecia dekada marca i pierwsza kwietnia) wysiewane są pozostałe strączkowe (z wyjątkiem soi i fasoli) oraz (w pierwszej połowie kwietnia) strączkowe uprawiane na zielonkę, a także jęczmień, burak cukrowy i marchew.
W trzecim – średnio wczesnym terminie (druga i trzecia dekada kwietnia) zalecić można wysiew lnu i koniczyny perskiej oraz sadzenie ziemniaków, w pierwszej kolejności pod osłonami oraz podkiełkowane lub pobudzone. W trzeciej dekadzie kwietnia wysiewana jest kukurydza, konopie, soja oraz na przełomie kwietnia i maja fasola, często także wysadzane bulwy ziemniaka. W późnym terminie (pierwsza i druga dekada maja) wysiewana jest: gryka, proso, sorgo, fasola, dynia, wczesne odmiany kukurydzy uprawiane na ziarno, a zwłaszcza zielonkę, kiszonkę lub CCM, w maju wysadzana jest też rozsada tytoniu.
Ostateczny wybór terminu, powinien być uwarunkowany aktualnym i prognozowanym przebiegiem pogody. Niekiedy warto wysiać nasiona w okresie niskich, niesprzyjających kiełkowaniu i wegetacji roślin temperatur, jeśli za kilka dni przewidywane są wysokie temperatury i dłuższy okres bezdeszczowy.
