Lekkie gleby piaszczyste cechuje dobre napowietrzenie i związane z tym natlenienie oraz niedobór wody i materii organicznej, która w takich warunkach ulega dość szybkiej mineralizacji. Zdecydowanie wymagają one specjalnego “traktowania”. Dzisiaj podpowiemy, jak uprawiać gleby lekkie, aby uzyskać jak najwyższe plony.
Gleby lekkie charakteryzują się też niskim pH, ograniczoną buforowością, czyli dużą podatnością na zakwaszanie oraz ubogim kompleksem sorpcyjnym. Efektem tego jest łatwe wymywanie wnoszonych do niej składników pokarmowych z nawozów mineralnych oraz naturalnych i organicznych, powstających w wyniku ich mineralizacji. W uprawie gleb lekkich obowiązują następujące zasady:
- należy ograniczać do niezbędnego minimum wszelkie głębsze uprawki, np. wiosenną orkę, częste redlenie ziemniaków w okresie ich wegetacji (zaleca się płycej oraz jednorazowo, a nie 2-3 krotnie). Wyjątkiem w tym przypadku jest głębsza (20-25 cm) orka przedzimowa, która sprzyja gromadzeniu wody w okresie poza wegetacyjnym,
- konieczne jest odkwaszenie gleby, doprowadzając stopniowo jej pH (w 2-3 cyklach wapnowania, w odstępach 2-3 letnich) do poziomu co najmniej 5, a najlepiej 5,5 lub 6,0 (dotyczy odpowiednio gleb bardzo lekkich i lekkich). W okresie pożniwnym należy więc wysiać węglanową formę nawozów wapniowych (np. kredę), a najlepiej wapniowo-magnezowych (np. dobrze rozdrobnioną mączkę dolomitową), w ilości 1-1,5 t/ha w przeliczeniu na tlenek wapnia (CaO) i magnezu (MgO). Na lekkich kwaśnych glebach, lepsze wyniki dają nawozy azotowe, zawierające saletrzaną formę azotu, np. saletrzak lub saletra amonowa, z fosforowych – mączki fosforytowe lub kostne, a także częściowo rozłożone fosforyty (np. Lubofosy), ewentualnie Fosmag (nawóz fosforowo-magnezowy). Z kolei z nawozów magnezowo-siarkowych polecić można Mag-Sul lub doglebową formę siarczanu magnezu.
- stosuj częściej, ale w mniejszych ilościach, niż na glebach zwięzłych nawozy naturalne (obornik, gnojowicę i gnojówkę) i organiczne (np. kompost), by wzbogacić glebę w substancję organiczną i zwiększyć pojemność wodną i sorpcyjną tych gleb. Należy je przyorywać głębiej (do 20 cm), najlepiej pod późno wykonaną orką zimową, by spowolnić proces mineralizacji i zatrzymać przesiąkającą wodę,
- W przypadku uprawy roślin jarych, wysiej po zbiorze przedplonu międzyplony, najlepiej z udziałem roślin strączkowych (łubinu żółtego i seradeli, zaś na nieco lepszych glebach i stanowiskach łubinu wąskolistnego). Można je przyorać późną jesienią orką przedzimową lub pozostawić na zimę jako mulcz, by zgromadzić więcej wody oraz zapobiec jej stratom, a przy tym ograniczyć erozję wodną i wietrzną. Wiosną biomasę roślinną należy pociąć i wymieszać z wierzchnią warstwą gleby lub wysiewać nasiona (jeśli to możliwe) bezpośrednio w mulcz.
