Dolistne dokarmianie ziemniaka makro-, a zwłaszcza mikroelementami powinno być wkomponowane w system zwalczania chorób i szkodników, głównie zarazy i alternariozy oraz stonki ziemniaczanej. Nadrzędnym celem jest oczywiście walka z tymi patogenami, a niejako „przy okazji” dostarczenie brakujących składników. Należy dodać, że niektóre z nich, głównie cynk, miedź, mangan i siarka wspomagają walkę z zarazą ziemniaka i parchem.
Najwięcej składników ziemniak pobiera w okresie intensywnego przyrostu masy nadziemnej oraz tworzenia bulw, zwykle w czerwcu i lipcu, a przy późnych odmianach – także w sierpniu. Wskazane jest wówczas dokarmianie dolistne:
– przed zwarciem międzyrzędzi (dwukrotnie);
– w okresie pąkowania i kwitnienia (dwukrotnie);
– po kolejnych 10-14 dniach od ostatniego oprysku.
Podczas oprysku warto wykorzystać opryskiwacz z PSP (pomocniczym strumieniem powietrza, np. rękawem powietrznym), który umożliwi wniesienie roztworu w łan roślin ziemniaka, w tym również na spodnią stronę liści. Pozwoli to na skuteczniejszą walkę z chorobami, jak też lepsze wykorzystanie wnoszonych składników. W zależności od rozrostu masy nadziemnej zaleca się 180–250 l roztworu cieczy roboczej. Zasadą jest, by naniesiony roztwór równomiernie zwilżył roślinę, lecz nie spływał z niej do gleby.
Najważniejsze mikroelementy dla ziemniaka to: cynk i bor, niekiedy także mangan (na glebach o pH powyżej 6), bądź molibden (na glebach o pH poniżej 6). W gospodarstwach stosujących obornik, ich niedobór, zwłaszcza cynku i manganu jest na ogół niezauważalny na roślinach ziemniaka. Z kolei niska zawartość boru w oborniku, może nie wystarczyć na zaspokojenie potrzeb pokarmowych ziemniaka w ten składnik.
W tabeli podano wykaz wieloskładnikowych nawozów dolistnych polecanych pod ziemniaki, które należałoby uzupełnić nawozami z wysoką zawartością boru i cynku, ewentualnie także manganu lub molibdenu. Do sporządzanego roztworu warto też dodać jedno- lub 7-wodny siarczan magnezu. Bogatszy w magnez i siarkę jednowodny siarczan ociepli sporządzany roztwór nawozów, poza tym stosowany jest w mniejszym stężeniu (do 3%), niż 7-wodny (do 5%).