Kolejne polskie produkty otrzymały unijny znak jakości. Komisja Europejska wpisała na listę Chronionych Oznaczeń Geograficznych” 2 polskie produkty: “Kiełbasę lisiecką” i śliwki “Suska sechlońska”. Obydwa produkty pochodzą z rejonu Małopolski.”
Unijna polityka jakości w zakresie żywności koncentruje się na promocji i ochronie oryginalności produktów, poprzez wyróżnianie ich specjalnymi oznaczeniami. Certyfikaty potwierdzają szczególne walory wyrobów rolno-spożywczych, związane z ich pochodzeniem geograficznym lub lokalną tradycją.
Kiełbasa lisiecka wytwarzana na południu kraju w małych rodzinnych ubojniach stała się sławna i znana w całej Polsce. Tradycyjna krakowska kiełbasa grubo krajana”, wyrabiana jest z najlepszych partii wieprzowego mięsa przez masarzy z okolic Liszek i Czernichowa (woj. małopolskie) od ponad 70 lat. W latach 20. i 30. ubiegłego wieku większość wytwarzanej pod Krakowem “Lisieckiej” eksportowano do Austrii i Węgier. Wędlina ma w smaku delikatnie wyczuwalną nutę pieprzu i czosnkowy aromat. Mięso wkładane jest do naturalnych osłonek. Dzięki tradycyjnej metodzie wędzenia, w dymie z bukowego lub olchowego drewna, kiełbasa ma doskonały smak a jej powierzchnia jest lśniąca, lekko pomarszczona, sucha w dotyku.
Suska sechlońska oznacza podsuszoną i podwędzoną śliwkę. Nazwa wywodzi się z miejscowej gwary – suska oznacza suszkę (podsuszoną i podwędzoną śliwkę), a dookreślenie sechlońska pochodzi od nazwy miejscowości Sechna. Suska sechlońska może być wytwarzana jedynie w czterech gminach: Laskowa, Iwkowa, Łososina Dolna i Żegocina (województwo małopolskie). Na tym obszarze geograficznym znajdują się charakterystyczne suszarnie zaprojektowane i zbudowane przez mieszkańców. Składają się one z podmurówki z paleniskiem i osłoniętej komory, w której umieszczony jest drewniany ruszt.
Do specyficznych cech suski sechlońskiej należy podwędzanie i podsuszanie jej gorącym dymem. Podczas podwędzania śliwka traci cześć wody jednocześnie nasycając się dymem. Dym nadaje susce sechlońskiej niepowtarzalny kolor, aromat i smak. Śliwki suszone są w warstwie o grubości od 30 do 50 cm i odwracane raz dziennie, co powoduje, że wydzielany sok obtacza owoce nadając im słodkawy posmak.
Produkty spełniające określone normy mogą ubiegać się o jedne z trzech unijnych znaków: “Chronione Oznaczenie Geograficzne”, “Chronioną Nazwę Pochodzenia” i “Gwarantowaną Tradycyjną Specjalność”. Dwa pierwsze odnoszą się do miejsca pochodzenia produktu, natomiast trzeci podkreśla jego tradycyjny charakter, czy to ze względu na skład, czy też sposób produkcji.
Obecnie na liście produktów chronionych unijnymi znakami znajduje się ok. 1000 produktów, a wśród nich 19 produktów z Polski. Informacje na temat zarejestrowanych produktów można znaleźć na stronie: http://www.minrol.gov.pl/index.php?/pol/Jakosc-zywnosci/Produkty-regionalne-i-tradycyjne/Produkty-zarejestrowane
“
