W zależności od ilości azotu w glebie oraz stanu łanu pszenicy drugą dawkę azotu aplikuje się w okresie od końca krzewienia (BBCH 27 – 29) – mało azotu/łany rzadkie lub/i te, które nie do końca uległy regeneracji do drugiego kolanka (BBCH 32) – dużo azotu/łany gęste.
Bardzo ważne jest ustalenie prawidłowej drugiej dawki azotu, ponieważ pszenica wysoko plonująca począwszy od fazy drugiego kolanka do liścia podflagowego pobiera około 80 – 100 kg azotu z powierzchni 1 ha, a do pełni kwitnienia kolejne 40 – 60 kg N/ha. W okresie tym kształtuje się zarówno zagęszczenie łanu, gdyż dochodzi do redukcji źdźbeł, jak również liczba ziarniaków w kłosie.
Należy podkreślić, że w okresie nalewania ziarna dochodzi do przemieszczania azotu zgromadzonego przed kwitnieniem w słomie do tworzących się ziarniaków. Azot ten stanowi około 70% ilości tego makroskładnika znajdującego się w ziarnie pszenicy w czasie jej zbioru. Pozostałe 30% azotu obecnego w ziarnie stanowi pierwiastek pobrany w okresie po kwitnieniu roślin. Stąd tez w największym stopniu warunkuje on zawartość białka w ziarnie pszenicy.
Należy przy tym pamiętać, że część azotu, a niekiedy większość pierwiastka zastosowana w pierwszej dawce jest pobierana przez rośliny w fazie strzelania w źdźbło, czyli w momencie największych potrzeb pokarmowych pszenicy w stosunku do azotu. Związane jest to z tym, że bez względu na potencjał plonotwórczy roślin i wysokość pierwszej dawki azotu do końca krzewienia rośliny pobierają około 20% azotu wynikającego z ich potrzeb pokarmowych.