Pierwszy raz dokarmiamy kukurydzę w fazie 5-8 liści. Drugi raz, po 10-14 dniach. Kolejne dokarmianie łączymy z opryskiwaniem na szkodniki.
Kukurydza w przeliczeniu na 8-12 t/ha suchego ziarna, wykorzystuje w okresie wegetacji (w kg): 200-300 azotu (N), 96-144 f3osforu (P2O5), 224-336 potasu (K2O), 80-120 wapnia (CaO), 60-90 magnezu (MgO) i 32-48 siarki (S), zaś z mikroelementów (w g): 600-900 cynku (Zn), 800-1200 manganu (Mn), 80-120 miedzi (Cu), 96-144 boru (B) i 8-12 molibdenu (Mo).
Kukurydza nie zawsze jest dokarmiana dolistnie, co wynika z ograniczonych możliwości dokonania oprysku na wyrośnięty łan roślin. Oprysk można wówczas łączyć ze zwalczaniem szkodników: mszyc, ploniarki zbożówki i omacnicy prosowianki.
Przy oprysku w okresie wiosennym należy zwracać uwagę na wyższą zawartość w nawozie P i Zn, zaś później (intensywny wzrost i tworzenie kolb) K, B i Mn. Do sporządzanego roztworu można też dodać mocznik w stężeniu do 6 proc. oraz jedno- lub 7-wodny siarczan magnezu, w stężeniu do 3 lub 5 proc.
Najważniejszym mikroelementem jest cynk
Kukurydza jest szczególnie wrażliwa na niedobór Zn i na ogół korzystnie reaguje na dolistne dokarmianie tym składnikiem. Dotyczy to zwłaszcza gleb z pH powyżej 6 oraz wysoką zasobnością w P, który może blokować przyswajalność Zn z gleby.
Niedobór Zn widoczny jest także na glebach z wysoką zawartością związków organicznych (torfy i mursze) oraz na glebach ciężkich (zwięzłych). Także chłód oraz wilgotna pogoda w okresie wegetacji ograniczają przyswajalność Zn z gleby.
We wczesnych fazach wzrostu (po wschodach) niedobór Zn objawia się bieleniem wierzchołków liści, w późniejszym okresie pojawiają się jasne pasy (smugi), po obu stronach nerwu głównego.
Większy deficyt skutkuje też skróceniem międzywęźli, w wyniku czego rośliny karłowacieją, bowiem zakłócony jest metabolizm azotowy i synteza auksyn (hormonów wzrostu). Mogą też nastąpić zaburzenia w rozwoju generatywnym, skutkujące opóźnieniem wyrzucania wiech i kwitnienia, zaś wytworzone nasiona są białawo-szare.
Dobre zaopatrzenie roślin w Zn stymuluje wzrost podłużny komórek, w tym pędu głównego, wpływa też na lepszy rozwój korzeni. Dawka Zn w ilości 0,5-1,2 kg/ha (w 2-3 opryskach) powinna zaspokoić wymagania pokarmowe tej rośliny.
Bor niezbędny w okresie tworzenia kolb
Niedoborowym mikroelementem może być też B, zwłaszcza w glebach kwaśnych i alkalicznych. Poza tym jego deficyt występuje częściej w okresach z niedoborem wody oraz dużego usłonecznienia.
Typowym objawem niedoboru B jest zniekształcenie stożków wzrostu i młodych liści, a także śluzowacenie korzeni bocznych i włośnikowych. Bor odpowiada też za żywotność pyłku, co przekłada się na prawidłowe tworzenie kolb i nasion.
W odróżnieniu od Zn, którego niedobór występuje częściej w początkowym okresie wzrostu, największe zapotrzebowanie na B, wykazuje ta roślina, na 2-3 tygodnie przed kwitnieniem wiech, choć przy dużym deficycie, także poza rym okresem.
Przy dolistnej aplikacji zaleca się w 2-3 opryskach 0,2-0,4 kg B/ha. Ważna jest też ilość aplikowanego roztworu, bowiem nadmiar spływa z powierzchni liści do lejka pomiędzy łodygą a nasadą liścia, co może powodować oparzenia roślin.
Pierwszy oprysk należy przeprowadzić w fazie 5-8 liści, drugi po 10-14 dniach oraz trzeci łącznie z opryskiem owadobójczym.
Zawartość składników (w proc. wagowych) w wybranych nawozach dolistnych pod kukurydzę
