Wskazane jest aby dokarmianie dolistne pszenicy mikroelementami prowadzić roztworem cieczy składającej się z kilku składników, a do mikroelementów można dodać azot, magnez i siarkę, ochroną fungicydową, pod warunkiem, że takie połączenie nie jest przeciwskazane przez producenta środka ochrony roślin.
W uprawie pszenicy jarej zabiegi dokarmiania dolistnego mikroelementami przeprowadza się od fazy krzewienia do początku strzelania w źdźbło. Dokarmianie dolistne wykonane w późniejszym terminie w pełni fazy strzelania w źdźbło, jak i kłoszenia jest najczęściej mniej efektywne, poza tym miedź aplikowana w większych ilościach może być fitotoksyczna.
Dlaczego miedź?
Spośród mikroskładników w uprawie pszenicy ważną rolę odgrywa miedź, mangan i cynk, przy czym pszenica wykazuje szczególną wrażliwość na niedobory miedzi. Optymalne zaopatrzenie pszenicy w miedź jest szczególnie ważne w okresie wiosennej wegetacji, ponieważ faza krytyczna akumulacji tego pierwiastka w pszenicy rozpoczyna się na początku strzelania w źdźbło i trwa do okresu kwitnienia roślin. W związku z tym dokarmianie pozakorzeniowe pszenicy ozimej miedzią zalecane jest do fazy początku wzrostu źdźbła (BBCH 30).
Miedź stymuluje krzewienie, wpływa na zwiększenie wytwarzania kłosków, poprawia efektywność nawożenia azotowego oraz zwiększa odporność roślin na ataki ze strony patogenów. Dokarmianie pozakorzeniowe pszenicy miedzią na początku strzelania w źdźbło poprawia przemieszczanie się azotu z części wegetatywnych do ziarna, co zwiększa ilość gromadzonego azotu w plonie użytkowym. Warunkuje to lepsze wypełnienie ziarniaków oraz wpływa na większą akumulację glutenu w ziarnie pszenicy.
Mangan i cynk w uprawie pszenicy
Mangan oddziałuje na zwiększenie pobierania fosforu, przez co pośrednio wpływa na rozwój systemu korzeniowego roślin. Stymuluje krzewienie zbóż, wpływa na poprawę ich zdrowotności i na produkcję znacznych ilości flawonoidów, które wpływają na ochronę pszenicy przed grzybami, insektami i chorobami. We wczesnych fazach rozwojowych zwiększa efektywność pobierania składników pokarmowych oraz wzmaga zabiegi regulacji pokroju zbóż. Zapotrzebowanie zbóż na mangan wynosi od 300 do 500 g Mn/ha. W przypadku manganu okres krytyczny rozpoczyna się w pełni krzewienia (BBCH 25 – 28), dlatego aplikacja pozakorzeniowa tego mikroelementu zalecana jest przed pojawieniem się pierwszego kolanka.
Cynk zwiększa odporność pszenicy na suszę, niskie temperatury i choroby, bierze udział w produkcji tryptofanu, niezbędnego do produkcji auksyn oraz zwiększa efektywność nawożenia azotowego i bierze udział w metabolizmie cukrów i związków fosforowych.
Molibden i żelazo też ważne
Molibden poprawia wzrost pszenicy, szczególnie we wczesnych fazach rozwojowych oraz zwiększa zawartość azotu białkowego w roślinach i wpływa na skład aminokwasowy białek. Z kolei optymalne zaopatrzenie pszenicy w żelazo zmniejsza w ziarnie kumulację azotanów(V), poprawia parametry jakościowe ziarna. Molibden i żelazo warunkują poprawę ogólnej kondycji pszenicy oraz zwiększają jej odporność na czynniki stresowe.
