DDGS w żywieniu opasów

Suszony wywar gorzelniany (DDGS) jest produktem ubocznym uzyskiwanym w trakcie produkcji bioetanolu. Jego wartość pokarmowa jest wysoka, głównie ze względu na znaczny udział białka. Wywary zbożowe są dobrym źródłem przyswajalnego fosforu, mogą więc zwiększać stopień zatrzymania fosforu w organizmie, a przez to ograniczać ilość tego pierwiastka w kale. Fakt ten ma istotne znaczenie z ekologicznego punktu widzenia.

Cennym składnikiem DDGS są także witaminy z grupy B, witamina A i E oraz mikroelementy: cynk, mangan, miedź, żelazo i selen. DDGS jest źródłem niezbędnych aminokwasów, szczególnie lizyny, metioniny z cystyną, tryptofanu i treoniny. Porównując skład chemiczny DDGS można stwierdzić, że jest to produkt, który pod względem zawartości białka wykazuje podobieństwo do poekstrakcyjnej śruty rzepakowej, pod względem zawartości metioniny – do drożdży i poekstrakcyjnej śruty sojowej, a pod względem zawartości treoniny – do makuchów rzepakowych. Zawiera natomiast mało lizyny i tryptofanu, podobnie jak ziarna owsa i nasion słonecznika. Z tych względów, niezmiernie ważnym czynnikiem, umożliwiającym zwiększenie udziału DDGS w żywieniu zwierząt, jest wprowadzenie do dawki pokarmowej syntetycznych aminokwasów.
DDGS spotykany w handlu najczęściej ma postać sypką, rzadziej płatków lub peletu. Kiedy powstał z pszenicy, jęczmienia, pszenżyta, bądź żyta, ma kolor jasnobeżowy, zaś gdy z kukurydzy – intensywnie żółty. Suszony wywar może być oferowany jako mieszanka, np. pszenno-kukurydziana i wówczas kolor także jest żółty. Suszony wywar charakteryzuje się świeżym i przyjemnym zapachem. Tona tej paszy kosztuje ok. 650 zł.
DDGS może być dobrą paszą energetyczno-białkową stosowaną w żywieniu krów mlecznych oraz bydła opasowego. Zalecane dawki w żywieniu tych pierwszych to 20-25% udziału w dawce pokarmowej. W przypadku bydła opasowego ta wartość nie powinna przekraczać 25-35% s.m. dawki pokarmowej, pod warunkiem prawidłowego zbilansowania dawki. Opłacalność stosowania DDGS w żywieniu opasów powinna zależeć od relacji cenowych w stosunku do śrut poekstrakcyjnych oraz zbóż.

Tabela 1. Porównanie wartości odżywczej DDGS i ziarna kukurydzy.