fbpx

Danie z paszociągu

Wysokie nakłady pracy towarzyszące produkcji trzody chlewnej uzasadniają korzystanie, szczególnie w przypadku dużych stad zwierząt z nowoczesnych rozwiązań automatyzujących wybrane zadania robocze w chlewni. Zadawanie pasz, zaliczane do takich właśnie zadań, stanowi doskonały przykład możliwości wdrażania nowoczesnej infrastruktury technicznej na potrzeby doskonalenia chowu trzody chlewnej.

Wyposażenie chlewni w system do automatycznego zadawania pasz wiąże się z wyborem opcji żywienia zwierząt: paszami sypkimi lub paszami płynnymi.

Baner Syngenta

Danie na sucho
Instalacja do zadawania pasz sypkich na ogół składa się z jednego lub więcej silosów, kosza przyjęciowego i przenośnika rurowego, linowo-krążkowego bądź rurowo-spiralnego, służącego do rozprowadzania paszy sypkiej do autokarmników, koryt lub stacji paszowych. Zamiast silosu pierwszym elementem instalacji może być mieszarka, w której z podstawowych śrut i koncentratu można przygotować pełnoporcjową paszę do karmienia zwierząt.
Zasada działania systemów zadawania pasz sypkich sprowadza się do transportu paszy ze zbiornika do koryt bądź autokarmników za pomocą instalacji składającej się z rur o średnicy na ogół od 38 mm do 60 mm, przy czym możliwa jest również konstrukcja poza standardem o większej średnicy. We wnętrzu rur znajduje się lina, na której umieszczone są krążki przepychające paszę ze zbiornika do miejsca jej podawania zwierzętom.
W zaprojektowanym systemie karmienia zamiast liny z krążkami może być również stosowana stalowa spirala. Spirala wykonując ruch obrotowy przesuwa paszę na odcinku między zbiornikiem i korytami. Tak w systemach linowych, jak i wyposażonych w spiralę źródłem napędu są silniki elektryczne sprzężone z przenośnikami poprzez przekładnie.
W najprostszych pod względem wyposażenia i z reguły najtańszych systemach zasuwy spustowe otwierane i zamykane są ręcznie, jednakże możliwa jest ich stopniowa rozbudowa i uzupełnianie służące pełnemu zautomatyzowaniu systemów. Oczywiście, aby system rozbudować, potrzebny jest w pierwszym rzędzie moduł podstawowy, tj. paszociąg przeznaczony do wyprowadzania paszy z silosów do miejsc podawania paszy. W kolejnym etapie system może być uzupełniony o elektroniczne systemy sterowania. Elektroniczne systemy sterowania znajdują przykładowo zastosowanie do realizacji funkcji sterowania zasuw, co przekłada się na możliwość żywienia wielofazowego.
Długość pętli przenośnika wynosi na ogół do 400 m, przykładowa liczba zakoli w przenośniku 6-8, a zapotrzebowanie na moc 1,5 kW dla jednej stacji napędowej. Kosz zasypowy przenośnika wyposażony jest przesiewacz i rozcieracz paszy. W linii technologicznej stosuje się zależnie od potrzeby mieszarkę o pojemności od kilkuset do kilku tysięcy litrów, np. 500, 1000, 2000 lub 4000 litrów.

Danie na mokro
Pasze mokre są komponowane w specjalnym mieszalniku sprzężonym bezpośrednio ze zbiornikami ze śrutą zbożową, wodą i koncentratami z mieszalnika. Dzięki systemowi rurociągów zainstalowanych w pomieszczeniu chlewni pasze są rozprowadzane do miejsc ich podawania zwierzętom w kojcach.
Mieszanie paszy trwa w zależności od formy komponentów stałych na ogół od 10 do kilkunastu minut. W systemach żywienia na mokro świeżą mieszanką, pasza zaraz po wymieszaniu jest transportowana przez rurociąg do koryt. Z kolei w przypadku paszy fermentowanej potrzebny jest jeszcze dodatkowy czas na przemieszanie świeżej paszy z fermentowanymi resztkami.
Po zakończeniu żywienia rurociąg i mieszalnik są automatycznie przepłukiwane. System żywienia na mokro jest oszczędny, więc woda po przepłukaniu trafia z powrotem do obiegu i pobierana jest do następnego żywienia. Przykładowo w systemie Howema przeczyszczanie rurociągu jest dodatkowo wspomagane przez tzw. PipeJet, czyli porcelanowy korek z uszczelkami. W czasie karmienia jest on pchany przez paszę do końca rurociągu a po zakończeniu żywienia powietrze pod ciśnieniem wypycha go z rur ze wszystkimi resztkami paszy zgarniętej ze ścianek.
Ruch paszy odbywa się dzięki pompom tłoczącym, które działają z odpowiednio dobranym ciśnieniem. Równomierne zadawanie paszy ułatwiają automatyczne zasuwy zamontowane przy każdym ujściu paszy nad korytem, które powinno charakteryzować się odpowiednią długością, aby wszystkie zwierzęta mogły jednocześnie pobierać paszę.
System żywienia na mokro pozwala na obniżenie kosztów paszy głównie dlatego, że można w dużej mierze wykorzystać uboczne produkty przemysłu spożywczego. Poza tym pasza jest dawkowana, więc zwierzęta jej nie rozchlapują. Rozwiązania techniczne linii pozwalają hodowcom na swobodę wyboru odpowiedniej wersji i przechodzenie z najprostszego układu na system o większym stopniu mechanizacji, poprzez uzupełnienie lub wymianę odpowiedniego wyposażenia.

Danie w autokarmniku
Autokarmniki są to proste urządzenia składające się z komory zasypowej oraz koryta. W miejscu połączenia komory zasypowej z korytem znajduje się element dozujący paszę. Autokarmniki mogą być wyposażone w poidło lub zraszacz paszy. Wykonane są z materiałów odpornych na działanie agresywnego środowiska w chlewni, w tym z tworzyw sztucznych. Autokarmniki mogą być zasypywane ręcznie, ale też za pomocą automatycznych systemów zadawania pasz. Na krajowym rynku są dostępne autokarmniki porcjujące: skrzyniowe wielosekcyjne bez poidła, skrzyniowe jednosekcyjne z poidłem zraszającym, skrzyniowe dwusekcyjne z dwoma poidłami zraszającymi oraz rurowe porcjowniki zasilane paszą przez przenośniki pasz sypkich sterowane automatycznie.
Poszczególne rozwiązania charakteryzują się zróżnicowanymi wskaźnikami eksploatacyjnymi. Szereg obserwacji wskazuje, że niejednokrotnie nowoczesne autokarmniki użytkowane są w niewłaściwy sposób, który nie gwarantuje wykorzystania ich specyficznych cech użytkowych, wymaganych w danym systemie karmienia. Dosyć powszechne jest niewłaściwe wyregulowanie szczeliny wsypowej, blokowanie mechanizmu porcjującego przez mechaniczne zanieczyszczanie paszą oraz niewłaściwe dobieranie liczby zwierząt przypadających na jedną sekcję żywieniową. W przypadku porcjowników rurowych często spotykanym błędem jest ich zbyt wysokie zawieszenie nad korytem. W tym przypadku może dochodzić do wynoszenia paszy przez zwierzęta poza koryto na górnej części ryja, co wiąże się ze stratami paszy.
Istotą prawidłowego wykorzystania autokarmników jest ich odpowiedni dobór z punktu widzenia liczby obsługiwanych zwierząt w stadzie. Przykładowo, zalecana liczba tuczników w kojcu wyposażonym w sekcję żywieniową w postaci karmidła skrzyniowego z poidłem zraszającym do żywienia paszą papkowatą powinna wynosić maksymalnie 12 zwierząt.
Obserwowane czasami próby karmienia większej liczby tuczników z danego typu karmidła mogą prowadzić do obniżenia dobowych przyrostów masy ciała zwierząt.

Od ręcznego do automatycznego… sterowania
Charakterystyczną cechą oferowanych rozwiązań linii przeznaczonych do zadawania pasz jest możliwość wyboru zróżnicowanych opcji ich sterowania.
W systemie sterowania ręcznego czynności robocze przy przygotowaniu i rozprowadzaniu paszy do koryt wykonywane są przez urządzenia, kolejno włączane ręcznie.
System sterowania ręcznego z dozowaniem wagowym wyposażony jest dodatkowo w elektroniczne urządzenie wagowe pozwalające odczytać na wyświetlaczu masę składników paszy w mieszalniku.
W systemie sterowania półautomatycznego poszczególne składniki paszy dozowane są do mieszalnika automatycznie lub przez ręczne włączanie i wyłączanie urządzeń transportowych. Rozdział pasz do koryt wykonuje się przez ręczne otwieranie i zamykanie zaworów spustowych, a ilość dostarczonej paszy do każdego koryta wyświetlana jest na elektronicznym wyświetlaczu cyfrowym umieszczonym w widocznym miejscu chlewni.
W systemie sterowania automatycznego cały proces karmienia jest sterowany za pomocą komputera, stąd wszystkie zadania realizuje się bez udziału pracy ręcznej.

McHale - baner
Danko baner marzec 2024
Webinarium konopie - baner
POZ 2024 - baner

Najpopularniejsze artykuły
NAJNOWSZE WIADOMOŚCI
[s4u_pp_featured_products per_row="2"]
INNE ARTYKUŁY AUTORA




ARTYKUŁY POWIĄZANE (TAG)

NAJNOWSZE KOMENTARZE

Newsletter

Zapisz się do Rolniczego Newslettera WRP.pl, aby otrzymywać informacje o tym co aktualnie najważniejsze w krajowym i zagranicznym rolnictwie.