Uprawa roli i roślin, powinna zmierzać w kolejnych latach do poprawy żyzności i urodzajności gleb poprzez uzyskanie optymalnego odczynu, w miarę wysokiej zawartości związków próchnicznych oraz zasobności w składniki pokarmowe. Wówczas można liczyć na wysokie i w miarę stabilne w wieloleciu plony, mniej uzależnione od niekorzystnego przebiegu pogody w okresie wegetacyjnym roślin.
Prowadzenie prac polowych dużymi, ciężkimi ciągnikami i maszynami towarzyszącymi prowadzi do silnego zagęszczania warstwy ornej i podglebia, zwłaszcza zwięźlejszych gleb oraz w warunkach ich zwiększonej wilgotności.
Prowadzi to do pogorszenia ich struktury, w tym właściwości powietrzno-wodnych, a w konsekwencji utrudnionego rozwoju korzeni i osiąganych plonów. By temu zapobiec należy ograniczać prace polowe ciężkimi maszynami do niezbędnego minimum, agregatować je, zaś podczas zakupu, zwracać uwagę na szerokość roboczą, dostosowaną do wielkości pól. Prace polowe nie powinny być wykonywane w okresach z nadmierną wilgotnością gleby, należy stosować szerokie opony lub koła bliźniacze oraz zmniejszyć ciśnienie w ogumieniu. Zabiegi te ograniczą nadmierne ugniatanie gleby oraz wpłyną korzystnie na jej właściwości fizyczne i biologiczne, ograniczając przy tym erozję wodną i wietrzną.
Wieloletnia, corocznie wykonywana na zbliżoną głębokość orka przedzimowa, doprowadza na zwięźlejszych glebach, do powstania zagęszczonej warstwy podglebia, zwanej podeszwą płużną. Uniemożliwia ona przesiąk i podsiąk wody, a zwłaszcza prawidłowy rozwój systemu korzeniowego roślin. Szczególnie wrażliwe na podeszwę płużną są okopowe korzeniowe (burak, marchew i inne), także warzywa, rzepak oraz bobowate grubo- i drobnonasienne, a więc rośliny tworzące głęboki palowy system korzeniowy. By zapobiec tworzeniu podeszwy płużnej, należy co 3-5 lat wykonać pogłębioną orkę przedzimową (na 30-35 cm), bądź co 4-5 lat zastosować głębosz, który rozluźni warstwę gleby na głębokości 40-50 cm. Zabieg głęboszowania należy wykonywać przy optymalnej wilgotności gleby, by zmniejszyć jej opór i zapobiec zamuleniu, czy też zamazaniu tej warstwy, w warunkach dużej wilgotności gleby.
W terenie urzeźbionym dużo szkód na zboczach pól, powoduje erozja wodna, która w skrajnych przypadkach prowadzi do degradacji gleb i strat w plonach, zwłaszcza roślin uprawianych w szerokich rzędach. By temu przeciwdziałać, pola w gospodarstwie powinny być możliwie długo zajęte przez rośliny uprawne, najlepiej wieloletnie (trawy i bobowate drobnonasienne), a także oziminy oraz międzyplony pozostawione na zimę jako mulcz. Siew i sadzenie roślin, jak też wszelkie prace uprawowe i pielęgnacyjne, należy prowadzić w poprzek, a nie wzdłuż stoku, poza tym unikać intensywnej uprawy, zwłaszcza głębszych, przedzimowych orek. Mniejsze straty w wyniku erozji następują w glebach próchnicznych, strukturalnych, które zatrzymują w większej ilości wody opadowe oraz z topniejącego śniegu.
