Co pewien okres dobrze jest wykonać analizy zawartości próchnicy glebowej. Zbadać zawartość w glebie azotu i siarki, a z mikroelementów boru i miedzi.
Odczyn gleby oraz ocena jej zasobności w składniki pokarmowe stanowi nieodzowny element prawidłowo prowadzonej uprawy roślin. Stosowanie nawozów, szczególnie mineralnych, bez uwzględnienia zasobności gleby w składniki pokarmowe może z jednej strony uniemożliwić wykorzystanie potencjału plonotwórczego roślin, a z drugiej doprowadzić do zanieczyszczenia środowiska, głównie związkami azotu, co ma miejsce w przypadku niewłaściwej aplikacji nawozów azotowych.
Odczyn i co jeszcze
Najczęściej w ramach badania gleby wykonywane są testy chemiczne określające zawartość przyswajalnych form składników pokarmowych (fosforu, potasu i magnezu) oraz badany jest odczyn gleby.
Dobrze jest co pewien okres wykonać analizy zawartości próchnicy glebowej, jak również zbadać zawartość w glebie azotu i siarki, a z mikroelementów boru i miedzi.
Dobór dawki nawozu uwzględniający nie tylko potrzeby pokarmowe uprawianego gatunku rośliny, ale również zasobność gleby umożliwi ograniczenie kosztów związanych z nawożeniem roślin, szczególnie na glebach o wysokiej zasobności w składniki pokarmowe, zwłaszcza w fosfor czy potas.
Konieczność oceny odczynu gleby wynika z faktu, iż nadal w Polsce borykamy się z problemem zakwaszenia gleb uprawnych, a udział gleb z przedziału potrzeb wapnowania określanych jako konieczne, potrzebne i wskazane stanowi około 50% wszystkich gleb przeznaczonych pod uprawę roślin.
W przypadku zasobności gleb w składniki pokarmowe szacuje się, że bardzo niska i niska zasobność w fosfor przyswajalny występuje na prawie 30% użytków rolnych, w potas na około 35%, a w przypadku magnezu na 27% gleb użytków rolnych naszego kraju. Należy przy tym podkreślić, że zakwaszenie gleb w znacznym stopniu przyczynia się do ograniczenia wzrostu i rozwoju roślin, co skutkuje obniżeniem ich plonowania i pogorszeniem parametrów jakościowych uzyskanych plonów.
Sprawdź siarkę i bor
W glebach Polski deficytowym mikroskładnikiem jest również siarka, która jest szczególnie zalecana w uprawie rzepaku. Przy niedoborze tego składnika dochodzi do znacznej redukcji plonu nasion rzepaku. Stąd odpowiednie zaopatrzenie rzepaku w siarkę, poprzedzone analizą glebową, w dużym stopniu przyczyni się do uzyskania zadowalających plonów, cechujących się dodatkowo dobrymi parametrami jakościowymi.
Ważną rolę w uprawie tej rośliny odgrywa także bor, który jest jednym z najbardziej deficytowych mikroskładników w glebach Polski. Znacznie lepsza sytuacja ma miejsce w przypadku innych niezbędnych dla roślin mikroskładników, takich jak mangan, żelazo czy cynk.
Prawidłowe pobieranie prób
Prawidłowa ocena stanu gleby zależy w dużym stopniu od odpowiedniego poboru prób glebowych. Aby uzyskany wynik był miarodajny i w pełni odzwierciedlał aktualny odczyn gleby oraz jej zasobność w składniki pokarmowe, próby glebowe należy pobierać z wierzchniej warstwy gleby, z głębokości od 0 do 20 cm, z miejsc o podobnym układzie warunków przyrodniczych i agrotechnicznych, najlepiej z powierzchni o tym samym przedplonie, nawożeniu i uprawie.
Próby średnie (reprezentujące powierzchnię nie większą niż 4 ha) przeznaczone do badań uzyskuje się przez wymieszanie pobranych pojedynczych prób glebowych. Próby powinny być pobrane przed aplikacją jakichkolwiek nawozów. Należy również pamiętać, że niewskazane jest pobieranie prób przy silnym uwilgotnieniu gleby, względnie nadmiernym jej wysuszeniu.
