Nasiona buraka ćwikłowego zaczynają kiełkować w temperaturze 8oC, a optymalna temperatura wzrostu wynosi 15-18oC. Rośliny źle znoszą długie chłody wiosenne, a zwłaszcza spadki temperatury poniżej 0oC. Ochłodzenie poniżej +5oC w fazie siewek, trwające 10-14 dni jest szkodliwe, gdyż może powodować pośpiechowatość roślin, czyli przedwczesne wytwarzanie pędów kwiatostanowych. Rośliny źle znoszą zacienienie i mają duże wymagania wodne, zwłaszcza w okresie kiełkowania i wschodów oraz podczas grubienia korzeni.
Najlepsze pod uprawę buraków ćwikłowych są gleby piaszczysto-gliniaste o przepuszczalnym podłożu, dużej zawartości próchnicy i składników mineralnych. Buraki można wysiewać na glebach III i IV klasy bonitacyjnej w dobrej kulturze. Nie powinno się roślin uprawiaćna ciężkich glebach ilastych i kwaśnych. Uprawie buraka ćwikłowego sprzyjają gleby o odczynie obojętnym i lekko zasadowym (pH 6,5-7,7), o przepuszczalnym podłożu.
Najodpowiedniejszym stanowiskiem jest pole w II lub III roku po oborniku. W płodozmianie powinno się unikać takich gatunków – przedplonów, które są żywicielami mątwika burakowego, jak rośliny korzeniowe i kapustne, ziemniaki, rzepak, szpinak. Dobre przedplony stanowią zboża, ogórki, cebula, por, pomidor, wieloletnie motylkowe i strączkowe.
Przygotowanie do siewu
Burak ćwikłowy ma średnie wymagania pokarmowe. Nie jest wrażliwy na małą zawartość próchnicy w glebie, pod warunkiem, że jest ona dostatecznie zasobna w składniki pokarmowe. Na podstawie wyników analizy chemicznej prób gleby powinno ustalać się dawki nawozów mineralnych.
Wapnowanie stanowiska pod buraki należy przeprowadzić w roku poprzedzającym uprawę, przed uprawą przedplonu lub po jego zbiorze (tylko w przypadku późnych terminów wysiewu nasion), gdyż burak nie lubi świeżego wapnowania. Najlepiej jest zastosować wapno magnezowe, gdyż rośliny do prawidłowego wzrostu wymagają dużych ilości magnezu.
Orkę głęboką należy wykonać jesienią, a wiosną przeprowadzić uprawki przedsiewne dołączając wysiew nawozów mineralnych.
Burak ćwikłowy należy do roślin chlorolubnych, ale po włączeniu do programu nawożenia potasem form siarczanowych można uzyskać lepszą jakość plonu, w tym korzystniejszy skład barwników.
Warzywa są wrażliwe na niedobór boru i magnezu w glebie. Brak boru powoduje powstawanie chorób fizjologicznych, jak zgorzel liści sercowych lub suchą zgniliznę korzeni. Niedobór magnezu może przejawiać się postrzępieniem brzegów blaszki liściowej.
Do uprawek przedsiewnych należy wiosenne włókowanie, rozsianie nawozów mineralnych, kultywatorowanie – zwłaszcza na glebach ciężkich, i kilkakrotne bronowanie. Lepsze efekty daje zastosowanie agregatu uprawowego zaraz po rozsianiu nawozów.
Przy wysiewie późniejszych odmian buraków, po zbiorach przedplonów (np. sałaty lub rzodkiewki), przygotowanie gleby powinno obejmować tylko płytką orkę z bronowaniem i uprawę agregatem przedsiewnym – bezpośrednio przed siewem.
