W okresie ruszenia wiosennej wegetacji rośliny ozime, ze względu na osłabienie ich kondycji, są szczególnie narażone na działanie wielu czynników stresowych, w tym między innymi chorób czy szkodników.
Do tego bardzo często mogą się dokładać stresy abiotyczne, takie jak na przykład panujące przez dłuższy okres czasu niedobory, czy też nadmiary wody, mogące wpływać na zwiększenie podatności roślin na choroby grzybowe. Aby przezwyciężyć pojawiający się czynnik stresowy rośliny walczą z nim przekierowując swoje procesy biochemiczne na przezwyciężenie stresu, co wpływa na ograniczenie wzrostu i rozwoju, skutkując obniżeniem plonu użytkowego roślin, a także pogorszeniem jego parametrów jakościowych.
Aby ograniczyć negatywny wpływ sytuacji stresowych i zwiększyć kondycję roślin po okresie zimowym warto poza zbilansowanym nawożeniem mineralnym zastosować substancje biostymulujące. Wpływają one również na zwiększenie efektywności pobierania i wykorzystania przez rośliny dostarczanych im składników nawozowych.
Zgodnie z Ustawą o nawozach i nawożeniu z dnia 10 lipca 2007 roku, stymulatorem wzrostu jest związek organiczny lub mineralny lub jego mieszaniny, wpływające korzystnie na rozwój roślin lub inne procesy życiowe roślin, z wyłączeniem regulatora wzrostu będącego środkiem ochrony roślin w rozumieniu przepisów o ochronie roślin. Jako te ostatnie rozumie się środki wpływające na procesy życiowe roślin, na przykład poprzez substancje działające regulująco na roślinę, inne niż substancje odżywcze.
Wykorzystywane w uprawie roślin biostymulatory to związki, które zawierają substancje aktywne pochodzenia naturalnego lub syntetycznego. Ich oddziaływanie na rośliny wiąże się ze stymulacją wzrostu oraz przyspieszeniem procesów wiosennej regeneracji ozimych form rzepaku i pszenicy. Biostymulatory sterują i przyspieszają procesy życiowe roślin oraz stymulują rozwój korzeni, łodyg i liści. Wspomagają rozwój roślin, miedzy innymi w efekcie zwiększenia efektywności procesu fotosyntezy. Wspierają również w roślinach procesy pobierania i transportu wody i substancji pokarmowych oraz wpływają na zmniejszenie wrażliwości roślin na stresy abiotyczne, w tym między innymi stresy termiczne i suszę. Istotnym aspektem stosowania biostymulatorów w uprawie jest ich wpływ na zwiększenie odporności roślin na choroby grzybowe i bakteryjne.
Największą skuteczność stosowania substancji biostymulujących stwierdza się w roślinach uprawianych w niekorzystnych warunkach siedliskowych. Natomiast przy aplikacji biostymulatorów w uprawach roślin zdrowych, występujących w dobrych warunkach siedliskowych, dochodzi do poprawy ich kondycji oraz zmiany metabolizmu roślin poprzez zwiększenie ich odporności na stresy biotyczne i abiotyczne. W okresie wiosennej wegetacji roślin ozimych bardzo dobre rezultaty uzyskuje się przy dolistnej aplikacji substancji biostymulujących.
