Wobec obowiązujących nasz kraj dyrektyw unijnych związanych z sukcesywnym wzrostem udziału odnawialnych źródeł energii w bilansie energetycznym coraz większego znaczenia zaczęło nabierać przemysłowe wykorzystanie pszenżyta do produkcji bioetanolu. Rosnące zainteresowanie uprawą tego zboża w Polsce oraz potencjał energetyczny zawarty w pszenżycie mogą być podstawą do zainteresowania się tym nowym wykorzystaniem.
Interesującą analizę cech pszenżyta ozimego pod kątem produkcji bioetanolu przestawił Łukasz Winiecki z firmy DANKO podczas konferencji firmy DuPont w Elblągu. Zainteresowanie tym typem wykorzystania pszenżyta zaczęło się w 2006 roku, a w sezonie 2009/10 szacuje się, że z całkowitej ilości 5850 tys. ton pszenżyta na cele przemysłowe – do produkcji bioetanolu – wykorzystane zostanie w Polsce około 90 tys. ton ziarna.
Cechy przemawiające za wykorzystaniem pszenżyta ozimego do produkcji bioetanolu to przede wszystkim wysoka zawartość skrobi w ziarnie. Pszenżyto zawiera też odpowiednią zawartość białka, niższą niż pszenica. Zbyt wysoka zawartość białka utrudnia bowiem proces produkcji etanolu. Przy tak dużej zawartości skrobi pszenżyto wykazuje równocześnie dużą aktywność enzymatyczną, co ułatwia rozkład skrobi na cukry proste. Polska przy wielkość 1/3 światowego areału produkcji pszenżyta ma dużą powierzchnię zasiewów tego gatunku, który jest dostępny praktycznie przez cały rok. Korzyści agronomiczne z takiej uprawy związane są z szerokim zakresem gleb, na których pszenżyto może być uprawiane. Pszenżyto ozime zaleca się uprawiać na glebach kompleksu żytniego bardzo dobrego i żytniego dobrego. Odmiany krótkosłome pszenżyta, odporne na wyleganie, można z powodzeniem uprawiać na glebach kompleksu pszennego. Pszenżyto cechuje wysoka plenność oraz niskie koszty produkcji związane dobrą zdrowotnością roślin.
Produkcja roślin energetycznych musi być opłacalna zarówno dla producenta rolnego, jak i dla przetwórcy. W ofercie firmy DANKO odmianami pszenżyta polecanego do produkcji bioetanolu są Baltiko i Grenado.
