fbpx

Badanie odczynu i zasobności gleby przed nawożeniem. Praktyczne wskazówki

Podstawą racjonalnego nawożenia roślin powinna być znajomość odczynu i zasobności gleby w przyswajalne składniki pokarmowe. Stosowane często dawki nawozów „na oko”, prowadzą do przenawożenia lub niedożywienia roślin, a w konsekwencji strat w plonach i jakości uzyskiwanych płodów.

Zatem przeciętnie co 3-4 lata (na glebach lżejszych) lub 4-5 (zwięźlejszych), należy pobrać z pola reprezentatywną próbkę gleby i ocenić w laboratorium Okręgowej Stacji Chemiczno-Rolniczej odczyn oraz zasobność w przyswajalny fosfor, potas, magnez i mikroelementy. Optymalnym terminem  pobierania próbek  jest okres pożniwny. Chodzi o to by przed wysiewem kolejnych roślin znać wyniki analiz i na tej podstawie ustalać dawki nawozów. W przypadku wysiewu roślin jarych, próbki można pobrać nieco później, choć  nie można z tym zwlekać, licząc się z faktem, iż wyniki analiz będą dostępne po 3-4 tygodniach od ich dostarczenia do laboratorium. Jest to szczególnie istotne w przypadku wapnowania, które należy wykonać w miarę szybko po zbiorze przedplonu, by następnie wymieszać wapń z glebą w kolejnych uprawkach, odkwaszając całą warstwę profilu glebowego.

Baner Syngenta

 Próbki glebowe powinny być reprezentatywne

Wiarygodność wyników analizy glebowej zależy w dużym stopniu od pobrania reprezentatywnej próbki, co w warunkach dużej zmienności glebowej, jest  zadaniem trudnym. Jednak w przypadku pobrania próbki niereprezentatywnej, wyniki analiz nie oddają stanu faktycznego i są mało przydatne do celów nawozowych. Do stacji należy dostarczyć przeciętnie 0,5 kg próbkę gleby, reprezentującą powierzchnię pola do 4 ha, powstałą poprzez zmieszanie od 15 do 25 próbek pierwotnych (większa liczba w warunkach większej powierzchni pola i zmienności glebowej).

Próbki powinny być pobierane laską Egnera z warstwy 0-20 cm. Laskę należy ustawić pionowo do powierzchni gleby i wcisnąć na wysokość poprzeczki ograniczającej. Następnie wykonuje się pełny obrót, po czym wyjmuje laskę oraz wybiera z niej skrobaczką pobraną glebę do pojemnika, np. wiadra. Pobrane próbki pierwotne należy dobrze ze sobą wymieszać, a następnie pobrać przeciętnie 0,5 kg średnią próbkę gleby do  torebki foliowej lub uzyskanego  ze stacji specjalnego kartonika. Jeśli rolnik nie posiada laski glebowej, może wykorzystać inne narzędzia. Podczas  pobierania próbek należy po polu poruszać się po jego przekątnych lub zygzakiem.

Należy unikać pobierania próbek z gleb nazbyt uwilgotnionych lub przesuszonych, jak też z obrzeży pól oraz z zagłębień i stromych wzniesień. Jeśli obrzeża, zagłębienia lub wzniesienia obejmują większą powierzchnię, wówczas wskazane jest pobranie próbki wyłącznie z tej części pola. Próbki  nie powinny zawierać resztek roślinnych, kamieni i innych zanieczyszczeń. Każda próbka powinna być czytelnie oznakowana, najlepiej kolejnym numerem ewidencyjnym pola, z której została pobrana, by po uzyskaniu wyników analiz wiedzieć które pole, czy też działkę reprezentuje.

Koszty analiz nie są wysokie

Próbki w Stacjach Chemiczno-Rolniczych są kierowane do analiz dopiero po uiszczeniu stosownej opłaty. Aktualnie koszt analizy  jednej próbki glebowej (odczyn oraz zasobność w fosfor, potas i magnez) wynosi 13,12 zł, zaś wraz z mikroelementami (bor, miedź, cynk, mangan i żelazo) 65,60 zł. Analizy mikroelementów mogą być dokonywane rzadziej, np. co 8-12 lat, by orientacyjnie poznać ich potencjalną zawartość. Za oznaczenie siarki siarczanowej trzeba dodatkowo dopłacić 30,48 zł. Jednak w przeliczeniu na rok i powierzchnię 1 ha, koszt analiz w stosunku do ceny nawozów jest niewielki.

Ręczne pobieranie próbek można praktykować jedynie w mniejszych gospodarstwach, w przypadku większych areałów, zleca się je specjalistycznej firmie wyposażonej w automatyczny sprzęt zamontowany na quadzie lub samochodzie terenowym, wraz z odpowiednim oprogramowaniem sprzężonym z systemem nawigacji GPS. Z wyznaczonych kwater, na które wcześniej podzielono pole, automatycznie wyznacza się i wykonuje odwierty, z których pobierane są próbki pojedyncze (pierwotne). Następnie sporządzane są z nich 0,5 kg próbki średnie, dostarczane do laboratorium. Po wykonaniu analiz rolnik otrzymuje opracowane dla poszczególnych pól swego gospodarstwa, mapy odczynu i zasobności gleby w przyswajalne składniki pokarmowe, co pozwala na różnicowanie dawek nawozów. Przy niskiej zasobności gleby (poniżej przedziałów podanych w tabeli) należy zwiększyć dawki składników, powyżej wymagań pokarmowych roślin, by w przeciągu kilku lat doprowadzić glebę do pożądanej zasobności. W przypadku optymalnej zasobności dawki składników ustala się na podstawie wymagań pokarmowych roślin, z kolei przy zbyt wysokiej można bez obawy straty plonu zmniejszyć dawki składników, a nawet zrezygnować z ich stosowania.

McHale - baner
Danko baner marzec 2024
Webinarium konopie - baner

ZOSTAW KOMENTARZ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj

Najpopularniejsze artykuły
NAJNOWSZE WIADOMOŚCI
[s4u_pp_featured_products per_row="2"]
INNE ARTYKUŁY AUTORA




ARTYKUŁY POWIĄZANE (TAG)

NAJNOWSZE KOMENTARZE

Newsletter

Zapisz się do Rolniczego Newslettera WRP.pl, aby otrzymywać informacje o tym co aktualnie najważniejsze w krajowym i zagranicznym rolnictwie.

×KZPRiRB podcasty - baner