Zawartość wanadu w roślinach jest stosunkowo niska i zawiera się w granicach od 0,1 do 4 mg/kg. Zależy ona od gatunku, wieku i części rośliny oraz od zawartości przyswajalnych form tego pierwiastka w glebie. Rośliny bobowate zawierają więcej wanadu niż zboża i trawy. Pobieranie wanadu uzależnione jest również od rodzaju gleby oraz zawartości makro- i mikroelementów.
Przyjmuje się, że selen wpływa korzystnie na pobieranie tego pierwiastka, podczas gdy wapń hamuje pobieranie wanadu przez rośliny. Stwierdza się również zależności pomiędzy pobieraniem wanadu i molibdenu z gleby. Na glebach o niskiej zawartości przyswajalnego molibdenu w roślinach nawożonych wanadem obserwuje się wzrost zawartości molibdenu. Z kolei stosowanie wanadu przy wyższych zawartościach molibdenu w glebie obniża stężenie tego pierwiastka w roślinie.
Poza systemem korzeniowym wanad może być również pobierany przez liście. W roślinach rozmieszczenie wanadu nie jest równomierne. Większe ilości tego pierwiastka stwierdza się w częściach nadziemnych buraka cukrowego i ziemniaka niż w korzeniach czy kłębach. Z kolei u pszenicy, rzepaku, owsa i gorczycy wyższe zawartości występują w słomie niż w ziarnie.
Wpływ wanadu na rośliny
W latach 60. XX wieku stwierdzono korzystny wpływ wanadu na mikroorganizmy wiążące azot atmosferyczny. W związku z tym zaobserwowano wpływ tego pierwiastka na wzrost plonowania roślin bobowatych, tj. grochu, łubinu żółtego, seradeli i koniczyny czerwonej. Wynikało to przede z wpływu tego pierwiastka na proces wiązania azotu atmosferycznego, w tym między innymi na możliwość zastępowania molibdenu wanadem. Pierwiastek ten wpływa również korzystnie na plonowanie innych gatunków roślin, na przykład zwiększa plon korzeni buraków cukrowych, ziarna kukurydzy, ziarna owsa, ziarna i słomy gorczycy, słomy lnu oraz owoców pomidora.
Wanad wpływa także na poprawę parametrów jakościowych roślin. Między innymi aplikacja wanadu wiąże się ze zwiększeniem zawartości azotu i białka u roślin bobowatych, białka w ziarnie kukurydzy, witaminy C i karotenu w owocach oraz węglowodanów w owocach winorośli. Dodatek wanadu do środowiska wzrostu roślin poprawia również smak i parametry technologiczne owoców winorośli, a także wpływa na zwiększenie wytrzymałości i giętkości włókien lnu.
Stwierdza się również korzystny wpływ tego pierwiastka na zawartość chlorofilu w roślinach, co przyczynia się do zwiększenia intensywności procesu fotosyntezy (np. u buraka cukrowego). Wykazano także wpływ wanadu na niewielki wzrost zawartości fosforu, potasu i wapnia w roślinach.
Nadmiar wanadu w roślinach
Nadmiar wanadu wpływa niekorzystnie na wzrost i rozwój roślin. W sytuacji nadmiaru tego pierwiastka zmniejszeniu ulega wysokość roślin, a także grubość łodyg czy też wielkość liści. Dochodzi do zmniejszenia aktywności reduktazy azotanowej w roślinach, jak również obniżenia koncentracji składników pokarmowych. W konsekwencji prowadzi to między innymi do zahamowania rozwoju roślin i obniżenia ich plonowania (na przykład rzepaku ozimego i pszenicy ozimej). Roślinami charakteryzującymi się mniejszą wrażliwością na nadmiar tego pierwiastka w glebie są: cebula i traganek.