21 maja w Katedrze Chemii Rolnej i Biogeochemii Środowiska w Poznaniu miało miejsce pierwsze spotkanie KALI Akademia. Jest to nowy projekt K+S KALI GmbH, w którym firma chce dzielić się wiedzą na temat strategii nawożenia roślin, prowadzić szkolenia i webinary dotyczące roli składników pokarmowych w nawożeniu oraz odnosić się do aktualnej sytuacji na polach.
Wiedza, którą wspólnie z expertami K+S KALI, specjalistami z instytutów naukowych i uczelni chcą przekazywać podczas np. webinarów i szkoleń, skierowana jest do praktyków – rolników oraz dla doradców oraz zespołów handlowych i dystrybutorów nawozowych. K+S szczególną wagę przywiązuje do wiedzy z zakresu zbilansowanego nawożenia roślin uprawnych, głównie do roli składników pokarmowych w odżywianiu roślin oraz form przyswajalnych dla roślin składników w nawozach.
Spotkanie w Katedrze Chemii Rolnej i Biogeochemii Środowiska w Poznaniu, podczas którego studenci mogli ćwiczyć rozpoznawanie objawów niedoborów składników pokarmowych na roślinach uprawnych, jest pierwszym z cyklu szeregu praktycznych spotkań organizowanych w całej Polsce. Na spotkaniu prezentowane były rośliny wyhodowane w celach szkoleniowych: pszenica, rzepak, burak, ziemniak z niedoborami makro i mikroelementów.
K+S ma w swojej ofercie darmową aplikacje na smartfony KALI-TOOLBOX ze zdjęciami objawów niedoborów składników oraz kompetentnym doradztwem.
AZOT (N) – objawy niedoboru
W przypadku niedoboru azotu rośliny wykazują opóźniony wzrost (karłowatość), a łan ma jasny kolor. Pojawiające się chlorozy występują najpierw na liściach starszych (w odróżnieniu od objawów niedoboru siarki, gdzie chloroza pojawia się najpierw na liściach młodszych). Charakterystycznym objawem niedoboru azotu jest zesztywnienie łodyg i liści, które sterczą do góry i ściśle przylegają do łodygi w odróżnieniu od sytuacji braku fosforu, przy którym końcówki liści są lekko wygięte.
FOSFOR (P) – objawy niedoboru
Niedobór fosforu jest jednym z trudniejszych do zdiagnozowania. Jego objawem
może być podwyższony skład niebieskozielonego chlorofilu b (nadchlorofilacja) co
prowadzi co przebarwień łodyg w kolorze antocyjanowym (czerwonawym). Oprócz
spowolnionego wzrostu roślin charakterystyczną cechą niedoboru fosforu jest
występujące również przy niedoborze azotu zesztywnienie pędu, przy czym
w odróżnieniu od sztywno sterczących czubków liści (przy niedoborze azotu) w
warunkach niewystarczającego odżywienia fosforem uginają się one lekko ku
dołowi. W skrajnych przypadkach niedoboru zaczynają obumierać starsze liście.
POTAS (K) – objawy niedoboru
Niedobór potasu można łatwo rozpoznać po typowych jasnych przebarwieniach
brzegu liści lub w późniejszej fazie po martwicach brzegu liści, które ujawniają się
szczególnie na liściach starszych. Jednak jeszcze przed wystąpieniem widocznych
objawów, niedobór potasu prowadzi do pogorszenia się asymilacji, gorszej gospodarki wodnej (więdnięcia) oraz niższej zawartości w roślinie niektórych wartościowych substancji, jak np. witamina C. W rezultacie następuje spadek wielkości plonu i jego jakości, jak również pogorszenie trwałości (tj. zdolności do przechowywania) owoców i warzyw.
MAGNEZ (Mg) – objawy niedoboru
Gdy rośliny cierpią na niedobór magnezu, dochodzi najpierw do wzrostu poziomu węglowodanów w liściach spowodowanego zakłóceniem transportu węglowodanów we floemie. W rezultacie wpływa to negatywne na wzrost korzeni, co z kolei znowu powoduje obniżenie sprawności pobierania innych substancji odżywczych – w tym przede wszystkim azotu. Ostry niedobór magnezu cechują rozjaśnienia i zżółknięcia (chlorozy) występujące między naczyniami starszych liści.
SIARKA (S) – objawy niedoboru
W warunkach niedoboru siarki ulega zakłóceniu proces syntezy białek, wskutek czego w częściach rośliny powstaje nadmiar węglowodanów. Ściany komórkowe ulegają pogrubieniu. Niedobór siarki objawia się w postaci chlorozy i równomiernego przyżółcenia, które występują początkowo na liściach młodych – w odróżnieniu do objawów niedoboru azotu, z którymi niedobory siarki można często pomylić. Pozostałe objawy to: spłowiała zieleń liści, zesztywnienie, plamistość łanu i opóźnienie wzrostu. W łanie gorzej wykształcają się kłosy/łuszczyny, które zawierają mniejszą liczbę ziaren/nasion. Jakość plonu jest niższa, a rośliny wykazują większą podatność na choroby. W przypadku roślin dwuliściennych może dochodzić do łyżeczkowatych deformacji liści – co jest cechą charakterystyczną.
BOR (B) – objawy niedoboru
Niedobór boru występuje przede wszystkim w okresach suchych i objawia się
ograniczonym wzrostem całej rośliny. Ostry niedobór boru charakteryzuje się
obumieraniem stożków wzrostu wegetatywnego, zniekształceniami i obumieraniem
najmłodszych liści. Na łodygach, korzeniach i ogonkach liści pojawiają się zrogowaciałe pęknięcia, powierzchnia liści ulega też zmniejszeniu.
MANGAN (Mn) – objawy niedoboru
Na średnich i młodych liściach powstają między żyłkami szarozielone lub brązowożółte paski lub plamy. Tworzą się na nich ciemnobrązowe kropki martwicy, które zbiegają się w pasma ku brzegom liścia.
CYNK (Zn) – objawy niedoboru
Typowe symptomy niedoboru cynku to skarłowacenie, małe liście i częściowo
rozetowatość pędu. Objawy występują najczęściej przy silnym nasłonecznieniu
w postaci powstających chlorotycznych, szybko powiększających się plam o
większych lub mniejszych obszarach obumarłych (rozjaśnienie aż po całkowite
zbielenie liści).
Źródło: K+S KALI GmbH; fot. Anna Arabska
MANGAN (Mn) – objawy niedoboru
Na średnich i młodych liściach powstają między żyłkami szarozielone lub brązowożółte paski lub plamy. Tworzą się na nich ciemnobrązowe kropki martwicy, które zbiegają się w pasma ku brzegom liścia.
CYNK (Zn) – objawy niedoboru
Typowe symptomy niedoboru cynku to skarłowacenie, małe liście i częściowo
rozetowatość pędu. Objawy występują najczęściej przy silnym nasłonecznieniu
w postaci powstających chlorotycznych, szybko powiększających się plam o
większych lub mniejszych obszarach obumarłych (rozjaśnienie aż po całkowite
zbielenie liści).
Foto Anna Arabska źródło informacji: K+S KALI GmbH
