400 mln zł na wsparcie energetyki wiatrowej

Jak donosi Puls Biznesu, na wsparcie energetyki wiatrowej czeka kwota 400 mln złotych.O pieniądze mogą się starać operatorzy sieci elektroenergetycznych i deweloperzy farm wiatrowych, którzy budują przyłączenia do Krajowej Sieci Energetycznej na swój koszt – mówi Witold Retke z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (NFOŚiGW).

Minimalna wartość projektu to 8 mln zł. Firma dostanie 200 tys. zł dotacji za każdy MW podłączony do sieci. Nie określono też minimalnej ani maksymalnej kwoty, jaką może dostać inwestor, ale każdy może liczyć na dofinansowanie 40 proc. kosztów podłączenia do sieci.
W poprzednim naborze dotowano tylko 20 proc. kosztów i ograniczona była liczba beneficjentów. – Obniżenie minimalnej wartości projektu z 50 mln zł do 8, a jednocześnie zwiększenie dofinansowania do 40 proc. daje szansę, że o dotację będzie się starało znacznie więcej podmiotów – ocenia Oliwia Mróz z Polskiego Stowarzyszenia Energetyki Wiatrowej.
NFOŚiGW pracuje teraz nad dokumentacją konkursową. Szczegóły, ustalane z Ministerstwem Środowiska, będą znane na przełomie września i października. Wtedy też zostanie ogłoszony nabór.

Dyrektywa o emisjach gazów cieplarnianych modyfikuje europejski system handlu emisjami (ETS – Emission Trading Scheme), wprowadzając pułap emisji dla całej Wspólnoty, zmniejszający się w tempie 1,74% rocznie, aby w 2020 r. osiągnąć redukcję emisji tych gazów o 20%.
Od 2013 r. dla obiektów energetycznych dyrektywa wprowadza obowiązek nabywania
uprawnień do emisji gazów cieplarnianych na aukcjach. Polska decyzją Rady Europejskiej z grudnia 2008 r. uzyskała derogacje zmniejszające zakres tego obowiązku dla obiektów
będących w eksploatacji lub budowie, pod warunkiem jednak, że będą w kraju prowadzone
inwestycje proekologiczne o kosztach nie mniejszych niż koszty oszczędności wynikające
z derogacji.
Prognozowany wzrost zużycia energii finalnej w horyzoncie prognozy w odniesieniu do
roku bazowego 2006 (tab. 1) wynosi około 29%, przy czym największy wzrost przewidywany jest w sektorze usług około 90% i w transporcie około 64%. W sektorze przemysłu ten wzrost wyniesie około 15%, w gospodarstwach domowych tylko o 4%, natomiast w rolnictwie nastąpi spadek o około 4,5%. Tendencje te są zgodne z cywilizacyjnymi zmianami struktury zużycia energii finalnej.

TABELA 1. Zapotrzebowanie na energię finalną w podziale na sektory gospodarki [Mtoe*].

Przewiduje się wzrost finalnego zużycia energii elektrycznej o 55%, gazu o 29%, ciepła sieciowego o 50%, produktów naftowych o 27%, energii odnawialnej bezpośredniego zużycia o 60% (tab. 2).

TABELA 2. Zapotrzebowanie na energię finalną w podziale na nośniki [Mtoe*]

* Tona oleju ekwiwalentnego (toe) – jest to energetyczny równoważnik jednej metrycznej tony ropy naftowej o wartości opałowej równej 10.000 kcal/kg. Używa się też jednostki pochodnej (megatona oleju ekwiwalentnego) Mtoe=1 000 000 toe

W prognozie rozwoju wytwarzania energii w odnawialnych źródłach energii (OZE) w podziale na nośniki (tab. 3) dominującymi są energetyka wiatrowa i źródła spalające biomasę stałą i biogaz.
Geotermia i panele słoneczne będą mieć wzrastające znaczenie w produkcji ciepła. Duży udział elektrowni wiatrowych w wytwarzaniu energii elektrycznej może powodować problemy w systemie elektroenergetycznym. Ich opanowanie będzie zależeć od zapewnienia stosownej rezerwy mocy w źródłach szczytowych lub rozwoju pojemności akumulacyjnych energii.
O ile istnieją techniczne możliwości zagregowania konwencjonalnych źródeł energii z odnawialnymi, o tyle w znacznej mierze ruch będzie po stronie legislacji. Od aktywności państwa, stymulującego te rodzaje energii będzie zależał ich rozwój.
Ograniczenia potencjału energii odnawialnej i stosunkowo wysokie koszty wytwarzania energii w OZE czynią nierealnym osiągnięciu 20% udziału energii odnawialnej w strukturze energii finalnej w 2030 r., co zakłada się w projekcie polityki energetycznej. Natomiast nie powinno być problemów w osiągnięciu udziału biopaliw w zużyciu benzyny i oleju napędowego w 2020 r. na poziomie 10% i utrzymanie tego poziomu do 2030 r.

TABELA 3. Prognoza rozwoju wytwarzania energii w OZE [ktoe]

Daniel Alankiewicz
Źródła: Puls Biznesu, WP, Materiały XXIII Konferencji z cyklu Zagadnienia surowców energetycznych i energii w gospodarce krajowej Zakopane, 11-14.10.2009.