… i to całkiem spore! Cebula jest rośliną bardzo wrażliwą na niedociągnięcia agrotechniczne w uprawie oraz na warunki klimatyczne. Mimo to jest ona warzywem chętnie uprawianym w naszym kraju, przez co ma też duże znaczenie gospodarcze.
Rośliny cebulowe należą do warzyw o bardzo wysokich wymaganiach glebowych. Mimo to cieszą się ogromnym zainteresowaniem wśród plantatorów. Najlepszą glebą pod tę uprawę jest ziemia o wysokiej zawartości próchnicy nietworzącej skorup, najlepiej o strukturze średniozwięzłej i piaszczysto−gliniastej. Dlatego też, idealnie pod tę uprawę nadają się gleby brunatnoziemne, czarnoziemne oraz wapniowcowe. Bez problemu można uprawiać ją też na glebach torfowych.
Odpowiednie stanowisko
Należy zwrócić również uwagę na stanowisko rośliny − dobrze, jeśli będzie słoneczne. Warzywo najlepiej uprawiać na otwartej przestrzeni, ponieważ duża przewiewność obniża ryzyko wystąpienia chorób grzybiczych. Przed siewem warto jest dokładnie rozdrobnić glebę i upewnić się, że nie ma na niej nierówności ani zagłębień. W momencie wysiewu podłoże powinno być wilgotne i posiadać odpowiednią pojemność wody. Co ważne, cebula nie toleruje gleby kwaśniej − odpowiedni odczyn pH dla tego warzywa to 6,5. Wskazane jest również usunięcie z ziemi chwastów i kamieni.
Z uwagi na możliwość wystąpienia groźnych chorób, pod wysiew cebuli nie należy wybierać stanowisk po warzywach cebulowych. Niewskazane jest również planowanie plantacji w bliskim sąsiedztwie pola, na którym w roku poprzednim była uprawiana cebula lub inne rośliny pokrewne. Warzywo to nie powinno wchodzić na to samo pole częściej, niż co 3 lata.
Istotny jest tu również wybór odpowiedniego przedplonu. Przed uprawą cebuli nadają się rośliny pozostawiające stanowisko wolne od chwastów, nieporażane przez groźnego szkodnika cebuli − niszczyka zjadliwego oraz w miarę wcześnie schodzące z pola, tak, aby można było starannie przygotować glebę pod nowe zasiewy. Do najlepszych przedplonów dla cebuli należą: kapusta, kalafior, rzodkiew, rzepa, rzepak, gorczyca, ogórek, dynia, groch, fasola, wyka, pomidor, marchew, buraki, sałata, zboża, kukurydza oraz facelia. Nieodpowiednimi przedplonami dla tej rośliny są z kolei: cebula, czosnek, por, pietruszka, seler, bób oraz ziemniak.
Diagnozowanie zagrożeń
Niestety w uprawie cebuli choroby i szkodniki mogą przyczynić się do wielkich strat w plonie. Zlekceważenie objawów chorobowych cebuli mogą doprowadzić do utraty całej uprawy, a także i przechowywanych zbiorów. Zwalczanie chorób w tym przypadku jednak nie jest takie łatwe. Dlatego, aby zapobiec stratom, warto nauczyć się szybko diagnozować choroby. Częstym zagrożeniem dla plantacji jest biała zgnilizna cebuli. Do infekcji może dojść w momencie, gdy uprawiamy roślinę bez zmianowania, po innych roślinach cebulowych. Dlatego należy podejmować działania ograniczające pojawienie się tej choroby.
Dokarmianie
Należy pamiętać, że ze względu na słabą zdolność pobierania składników pokarmowych, cebula wymaga również intensywnego nawożenia, które powinno być przeprowadzone w oparciu o wyniki analizy chemicznej próbek ziemi pobranych z pola. Cebula ze względu na płytki i słabo rozwinięty system korzeniowy ma małą zdolność wykorzystywania składników pokarmowych z gleby, należy więc wzbogacać ją w składniki pokarmowe w większym stopniu, niż wskazywałyby na to rzeczywiste potrzeby pokarmowe cebuli. Rekomenduje się tu wybór nawozów wieloskładnikowych, zawierających siarkę w formie siarczanowej, czyli taką, która może być bezpośrednio pobierana przez rośliny. Na rynku dostępne są specjalne nawozy zalecane w uprawach warzyw siarkolubnych. Zawierają one ponad 80% skoncentrowanej siarki i można je stosować bezpośrednio po siewie nasion lub wokół już rosnących roślin. W uprawach ekologicznych dopuszcza się stosowanie tylko węglanowych form nawozów wapniowych lub wapniowo−magnezowych pochodzenia naturalnego. Wapnowanie najlepiej przeprowadzić bezpośrednio po zbiorze przedplonu. Skuteczność tego zabiegu uzależniona jest od dobrego wymieszania nawozu z glebą.
